Złoty, hojny islamista. Mansa Musa

Zacznijmy od tego, że Mansa urodził się koło 1280 roku w imperium Mali, której powierzchnia wynosiła mniej więcej 1,138,041 km² czyli tyle co dwie dzisiejsze Francję. Dzieciństwo Mansy nie jest znane ze względu na dużą odległość czasową. Kiedy Musa obejmował władzę, Imperium Mali w dużej części składało się z terytorium podbitego Imperium Ghany i obejmowało tereny obecnego Mali, Gwinei, Senegalu, Mauretanii oraz Gambii. Podbił 24 miasta wraz z otaczającymi je dzielnicami. Chłopo miał też sporo ksywek: Emir z Melle, Władca kopalni Wangary i Zdobywca Ghanaty. Za jego panowania Imperium Mali osiągnęło szczyt swojej świetności i było najprawdopodobniej największym wydobywcą złota na świecie. Samego Musę uważa się za jednego z najbogatszych ludzi w dziejach, mimo, że nie jesteśmy na ten moment w stanie oszacować jego całego majątku. Ponoć był tak pobożny i wierzący jak bogaty. Więc myślę, że można by go było nazwać bogiem, ale może lepiej z małej literki bo to w końcu nie Bóg. propagował w swoim imperium islam, który zapewniał mu wejście w krąg oddziaływania rozwiniętej kultury wschodniej części Morza Śródziemnego. Wiemy już czemu w tytule złoty czemu islamista, więc może teraz powiem czemu hojny i jak zasłynął. Zasłynął w latach 1324-1325 pielgrzymując do Mekki, która miała zarówno podłoże religijne, jak i polityczne. Jej trasa wiodła przez Walatę, Tuat (obecna Algieria) i Kair. Aby sfinansować podróż, Musa nałożył na poddanych specjalny podatek. Orszak Musy miał składać się z 60 tys. ludzi odzianych w brokat i perski jedwab, w tym 12 tys. niewolników niosących złote sztabki. 500 niewolników wyposażonych w zdobione złotem laski bezpośrednio poprzedzało podróżującego konno władcę. Złotem obładowanych było także 80 wielbłądów.

Musa nie tylko zapewnił żywność dla całego orszaku, ale też szczodrze obdarowywał ludność w miastach na trasie pielgrzymki, a w każdy piątek rzekomo budował jeden meczet. Jego hojność była tak wielka, że na kilkanaście lat doprowadziła do spadku wartości złota. W Kairze Musa początkowo odmówił złożenia wizyty sułtanowi, aby uniknąć nakazanego zwyczajem całowania ziemi przed obliczem sułtana i całowania jego rąk.

Ostatecznie spotkał się z sułtanem, jednak złożony podczas tej wizyty pokłon określił jako hołd złożony Allahowi, podkreślając tym samym swoją suwerenność. Także w Mekce i Medynie Musa rozdawał złoto, pozyskując w ten sposób m.in. poetę i architekta Es-Sahelego, który towarzyszył mu później do Mali i w stolicy Niani zbudował salę audiencji. W drodze powrotnej władca, wyczerpawszy swoje zasoby, zmuszony był zaciągnąć pożyczkę u kupców w Kairze. Kosztowna pielgrzymka pozwoliła jednak Musie spełnić jego cele polityczne, zapewniając mu szeroki rozgłos w krajach arabskich, a także chrześcijańskich krajach śródziemnomorskich. Podczas pielgrzymki Musy jeden z jego dowódców, Sagmandia, podbił Gao, stolicę Songhai, i tym samym poszerzył granice Imperium Mali. W drodze powrotnej Musa odwiedził Gao oraz Timbuktu, drugie ważne miasto w Songhai, i w obu tych miastach zlecił budowę meczetów. Za panowania Musy Timbuktu stało się ośrodkiem nauki i kultury, przyciągając uczonych ze świata muzułmańskiego, przede wszystkim zaś historyków, prawników i teologów, którzy podłożyli podwaliny pod Uniwersytet Sankore. Źródło: -wikipedia