Bitwa, która zmieniła bieg historii i uczyniła Japonię wielką!- Bitwa pod Cuszimą.

Na początku XX wieku Japonia zaczęła porządnie przybierać na znaczeniu stając się ,,małym mocarstwem". Celem Japonii było zajęcie Korei, której tereny były bogate w surówce naturalne. Japonia nie była jedynym krajem dążącym do tego celu, ponieważ o Koreę ubiegała się również Rosja. Car Mikołaj II był pewien, że tak małe państwo jak Japonia nie może być silne albo przynajmniej silniejsze od Rosji. Więc bez zbędnych obaw o przegraną wypowiedział Japonii wojnę, jeszcze niewiedziała co go czeka.

W pewnym momencie okazało się, że Japończycy dysponują świetnie wyszkoloną armią i flotą. Armia Carska, która była pewna zwycięstwa, więc nie podejmowała większych prób przeszkolenia. 30 stycznia 1902 roku Japonia otrzymała poparcie od Wielkiej Brytanii z którą podpisała sojusz. Sojusz brytyjsko-japoński – podpisany 30 stycznia 1902 roku, przewidywał obustronne uznanie priorytetów Wielkiej Brytanii w Chinach, a Japonii w Korei. Oba państwa zobowiązały się zachować neutralność w razie konfliktu na tych terenach, a także udzielić sobie wzajemnej pomocy wojskowej. Klauzula ta obowiązywała jednak tylko w przypadku, gdyby w konflikt zaangażowało się państwo trzecie. Sojusz ten stał się początkiem zbliżenia Wielkiej Brytanii i Japonii, zwiastując rychły wzrost znaczenia Japonii, a z drugiej strony upadek mocarstwowej, jak dotąd, Wielkiej Brytanii. Sojusz, przedłużany następnie, obowiązywał do 1921 roku. Działania wojenne zaczęły się w lutym 1904 roku. Bitwa ta przyniosła Rosjanom porażki na morzu jak i na lądzie.

Cesarskie okręty były lepiej opancerzone i wystrzeliwały więcej pocisków. Na pomoc wojskom walczącym na dalekim wschodzie z europejskich portów wyruszyła rosyjska flota Bałtycka.

Siły obu stron

Trzon floty rosyjskiej stanowiło 8 pancerników (generacji przeddrednotów): „Imperator Aleksander III”, „Kniaź Suworow”, „Borodino”, „Orieł”, „Oslabja”, „Sisoj Wielikij”, „Nawarin” i „Imperator Nikołaj I”. Ponadto, w skład floty wchodziły 3 małe pancerniki obrony wybrzeża, 1 stary krążownik pancerny „Admirał Nachimow”, 8 krążowników pancernopokładowych i starszych krążowników, 9 niszczycieli, 1 krążownik pomocniczy (uzbrojony statek) oraz statki transportowe z węglem i zapasami, a także jednostki pomocnicze. Okrętem flagowym był pancernik „Kniaź Suworow”.

Siły japońskie dowodzone były przez admirała Heihachirō Tōgō na okręcie flagowym – pancerniku „Mikasa”. Siły główne – I i II Eskadra składały się z 4 pancerników (przeddrednotów): „Mikasa”, „Fuji”, „Asahi”, „Shikishima”, 8 krążowników pancernych i 8 krążowników pancernopokładowych. Trzon zespołu japońskiego – cztery pancerniki i 2 krążowniki pancerne „Nisshin” i „Kasuga” wchodziły w skład 1. Dywizjonu I Eskadry admirała Tōgō, pozostałe 6 krążowników pancernych w skład 2. Dywizjonu II Eskadry wiceadmirała Kamimury. Pomocnicze siły japońskie – III Eskadra, składały się z 2 pancerników obrony wybrzeża, 7 starszych krążowników pancernopokładowych i kilku kanonierek. W skład japońskich eskadr wchodziło ponadto 21 niszczycieli i 43 torpedowce.

Rosyjska eskadra była dużo silniejsza od sił japońskich. Pancerniki rosyjskie dysponowały dużo grubszym pancerzem burtowym, chociaż ustępowały japońskim pod względem uzbrojenia. Wartość bojowa starych pancerników „Nawarin” i „Nikołaj I” była niewielka, podobnie jak 3 pancerników przybrzeżnych i części starych krążowników. Nowe pancerniki były zaś przeciążone węglem. Japończycy mniejszą liczbę swoich pancerników kompensowali większą liczbą nowoczesnych krążowników pancernych, używanych z konieczności w składzie linii bojowej. W przeciwieństwie do japońskich załóg, zgranych i posiadających już doświadczenie bojowe, duża część rosyjskich marynarzy i oficerów, w znacznej części rezerwistów, była słabo wyszkolona – zwłaszcza załogi najnowszych pancerników, dopiero co oddanych do służby. Z powodu konieczności oszczędzania amunicji załogi odbyły w czasie rejsu jedynie kilka strzelań ćwiczebnych. Zebrane jednostki nigdy wcześniej nie pływały razem jako jeden zespół, wiele z nich zresztą miało odmienne charakterystyki manewrowe i taktyczne.

Do rozstrzygnięcia bitwy doszło w maju w 1905 roku. Starcie niedaleko wyspy Cuszima zakończyło się klęską sloty carskiej. Ostatecznie na mocy podpisanego pokoju Rosja utraciła na rzecz Japonia niektóre posiadłości na dalekim wschodzie. Uznała także Japońskie wpływy w Korei oraz prawo Japończyków do połowu ryb u wybrzeży rosyjskich. Porażka w wojnie z Japonią przyczyniła się do upadku autorytetu cara oraz wywołała falę rewolucyjnych wystąpień w Rosji.